پایگاه اطلاع‌رسانی بنیاد ملی نخبگان: در حدیثی از وجود مقدس پیامبر اکرم(ص) چنین نقد شده است: لا یؤْمر رجلٌ على عشرةٍ فما فوْقهمْ إلّا جی‏ء به یوْم الْقیامة مغْلولةً یده إلى عنقه، فإنْ کان محْسناً فکّ عنْه، و إنْ کان مسیئاً زید غلًّا إلى غلّه؛ هیچ کس نیست که بر ده نفر یا بیشتر ریاست و امارت داشته باشد مگر اینکه او را روز قیامت در حالی می‌آورند که دستش به گردنش بسته است. پس اگر چنانچه آدم درستکاری بود و تقصیری متوجه او نبود، او را رها می‌کنند و اگر چنانچه بدکار و گناهکار بود، غل و زنجیرش افزایش پیدا می‌کند». 

رهبر حکیم و فرزانه انقلاب در شرح این حدیث می‌فرمایند: «این حدیث درباره‌ی بنده و امثال بنده است؛ ... این آدم رئیس را که این‌قدر در دنیا محترم است و رئیس است و مدیر است، ‌چنین آدمی را در روز قیامت وقتی که می‌آورند، دست او را به گردنش بسته‌اند؛ یعنی دست‌بسته او را وارد محشر می‌کنند، آن هم به این شکل که دستش به گردنش بسته است. نفْس این مسئولیّت و آمریّت و ریاست، یک تبعاتی دارد که ایجاب می‌کند این را. 

در آن حوزه‌ی مأموریّت که ما آنجا رئیسیم، مدیریم، یک کاره‌ای هستیم، بعضی از کارها انجام می‌گیرد که ما می‌توانستیم مانع آن بشویم و نشدیم، حالا یا غفلت کردیم [وارد] نشدیم، یا از روی تنبلی وارد نشدیم، این کار خلاف، زیر نظر ما و در پست نگهبانی ما انجام گرفت -پست نگهبانی ما است دیگر-  یا بعضی از کارها باید انجام می‌گرفت در حوزه‌ی مأموریّت ما که انجام نگرفت، یا به‌خاطر اینکه ما نفهمیدیم، دقّت نکردیم، تعقیب نکردیم، مشورت نکردیم، پرس‌و‌جو نکردیم و ندانستیم، یا نه، دانستیم، تنبلی کردیم، امروز و فردا کردیم، [گفتیم] حالا ان‌شاءاللّه بعداً، فردا، و ضایع شد، فوت شد. ... »

(۲۷/ ۹/ ۱۳۹۷ ابتدای درس خارج)